waarom
waarom doet iedereen mijn zo'n pijn.
kan het dan niet anders zijn .
telkens hoor ik van pijn en verdriet,
ik weet het niet meer heb zelf verdriet.
elke keer weer die woorden van jou.
maken mijn wanhopig waarom nou.
moet dit zo verder gaan.
of heeft mijn leven ook een bestaan,
waaron steeds die pijn en verdriet.
lieve manuela ik,begrijpt dit niet,
maar sorry kun je mijn het vergeven.
dat ik met al die ellende ook niet meer wil leven,
het is over het is gedaan.
zo wil ik niet meer door het leven gaan,
kommer en zorgen veel verdriet en pijn,
moet dat dan mijn leven zijn.
elke dag denk ik weer .
gaat het beter keer op keer,
ik leg mijn neer wat er ook gebeurds.
ik kan het niet meer aan maar wees niet getreurd.
eens zullen jullie weten van mijn bestaan,
maar hier tegenop te leven daar kan ook ik niet meer aan sorry
kan het dan niet anders zijn .
telkens hoor ik van pijn en verdriet,
ik weet het niet meer heb zelf verdriet.
elke keer weer die woorden van jou.
maken mijn wanhopig waarom nou.
moet dit zo verder gaan.
of heeft mijn leven ook een bestaan,
waaron steeds die pijn en verdriet.
lieve manuela ik,begrijpt dit niet,
maar sorry kun je mijn het vergeven.
dat ik met al die ellende ook niet meer wil leven,
het is over het is gedaan.
zo wil ik niet meer door het leven gaan,
kommer en zorgen veel verdriet en pijn,
moet dat dan mijn leven zijn.
elke dag denk ik weer .
gaat het beter keer op keer,
ik leg mijn neer wat er ook gebeurds.
ik kan het niet meer aan maar wees niet getreurd.
eens zullen jullie weten van mijn bestaan,
maar hier tegenop te leven daar kan ook ik niet meer aan sorry
Reacties op dit gedicht
| braggaar: | Woensdag, oktober 23, 2002 16:00 |
| Els kop op, laat bepaalde mensen, niet lachen. | |
| yvonne vt b: | Dinsdag, oktober 22, 2002 21:48 |
| lieve schat, ik had dit gedicht al samen met jou gelezen, maar had toen geen reactie geschreven. ik weet, dat je het soms heel erg moeilijk hebt. probeer om het met mij te bespreken, al is het moeilijk. ook ik vind het moeilijk om mijn verdriet te delen. MAAR HET MOET. anders gaan we er aan onderdoor. weet dat ik heel veel van je hou en samen komen we er wel. je meissie. |
|
| manuella smit: | Dinsdag, oktober 01, 2002 23:30 |
| Hoi Mam Je moet niet toelaten dat iedereen je pijn doet...Ik weet dat het leven moeilijk is..hihi weten wij alles van he..)) Maar Ma je moet je leven indelen met wat je hebt..net zoals iedereen..Veel mensen zoals papa bijvoorbeeld deden dat niet..ook papa stierf ongelukkig, omdat hij simpel niet meer in de liefde gelovden..Dat moet jouw niet gebeuren..Later als je 120 bent moet je op je leven neer kunnen kijken en zeggen :Ik ben gelukkig geweest en heb geleefd zoals ik dat wou, dan pas zal j |
|
| coolgirl: | Dinsdag, oktober 01, 2002 19:12 |
| HEEEE ELS WAS DAT NOU IK WIST NIET DAT JE ZOVEEL VERDRIET IN JE HAD IK D8 DAT JE NU JUIST HEEL GELUKKIG WAS MET VONNE EN MANUELLA EN NIKITA MAAR OOK IK KAN ME VERGISSEN DUS HEEEELLL VEEEELLL STERKTE EN KOP OP JE BENT EEN LIEVE VROUW EN MET DE STEUN VAN IEDEREEN KOM JE ER WEL LIEFS COOL XXX STEUNTJE |
|
| paardekooper: | Dinsdag, oktober 01, 2002 17:18 |
| Kom op Els zo ken ik je niet. Over alles kan gepraat worden En ik weet zeker dat je dochter er voor je is om alles mee op te lossen. En anders kan ik je misschien helpen???????// Je mailt me maar ben er voor je dat weet je. Dikke kus Ria. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: els westrik | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||