Zij
Daar is ze weer
Als een doffe deken slaat ze zich om mij heen
Ze belet mij vrij te ademen
Ze drukt mijn borstkas in
en doet de adem stokken in mijn keel
Haar ijzige adem spuugt mij in het gezicht
Ze drukt haar koude lippen op de mijne
Ik stik
Daar is ze weer
Als een wurgslang wringt ze zich om mijn gedachten
Ze belet mij positief te denken
Iedere cel worstelt om te ontsnappen
maar zij blokkeert iedere synaps
Haar zwarte geest neemt de mijne over
Al mijn gedachten zijn duister
Ik ben klinisch dood
Daar is ze weer
Haar hysterische lach belet mij te slapen
Ze wil mij niet laten dromen
Alleen de slaap kan mij van haar verlossen
al is het maar tijdelijk
Even moet zij wijken voor Morpheus
Even heb ik rust
Totdat zij de ochtend weer uitkotst
Vervloekte ochtend
Over dit gedicht
| Auteur: Dennis P | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||