Altijd Zorgen

Weet je wat het is, altijd zorgen,
je leeft niet verder dan de dag van morgen.
't Leven kan zo kwetsbaar zijn alleen,
Mijn God waar moet ik toch soms heen.
Je probeert zo ontzettend overeind te blijven,
hoofd omhoog, een lach, en vooral maar zwijgen!
En dan wordt er gezegt: "Wat ben je stil"
snap je dan dat ik dit eigenlijk ook niet wil!
Ik kan toch niet al mijn zorgen gaan delen,
pas dan zal ik je snel gaan vervelen.
Maar vooral zeggen: "Sorry, dit kan ik niet aan"
en dan is voor mij iets heel moois, alweer van de baan.
Ik wil zo graag sportief, open, eerlijk, maar vooral vrolijk zijn,
dan zou je zeggen: "Ja oke dit is fijn".
'k Ga echt wel door om 't zo te krijgen,
't kost alleen zoveel kracht, dus 'k blijf nog maar even zwijgen.
En ook al was het maar voor even,
'k heb ontzettend genoten van wat je me deze week hebt gegeven!
Je zult zien als je straks voor 't eerst naar mij/ons komt,
deze 'stille' dame, weer huppelt vrolijk in 't rond.