Tijdloos!!

Tijdloos zit ik te turen aan de zee
de wind en de golven nemen me met hen mee.
hoe het had kunnen zijn met mijn levensloop
had vertrouwen, bouwde niet op hoop.

Een iemand heeft me dat ontnomen
het waarom, zal ik nooit achter komen.
Maakte me wijs, dat is houden van een kind
Jaren heeft het mij gemaakt, oh zo blind.

Door opstapelingen geraakte ik in de knoop
moest gaan grijpen naar dat beetje hoop.
Niemand zag mijn verdriet, reikte mij een hand
stond alleen, daar weer aan die waterkant.

Maar nu zal ik komen te staan
bij een iemand helemaal vooraan.
Zal die gaan zoeken en vinden
en ontzettend gaan beminnen.

Samen zullen we dan turen aan de zee
in elkanders armen, nemen we die liefde mee.
Over golven naar het eindeloze
mijn gedachten zullen zijn uit den boze.