Getemde Leeuw!!

Oh wat was het een wilde leeuw,
ieder schrok van zijn geschreeuw.
Met zijn wilde manen in de wind,
rennend over vlaktes, maar oh zo blind.

Zijn gebrul maakte hem gevreesd,
het was zijn aard, het was een beest.
Ook zijn leeuwin had het bij hem benauwd,
dat was ook de reden, het liep fout.

Die wilde manen gaat hij verliezen,
het is zijn keus, hij moest niet kiezen.
Hij zal lopen met zijn kop rechtop,
zijn leeuwin zal hem geven een schouderklop.

Die wilde manen zijn er gelukkig af,
hij is niet meer bang, vind het ook niet laf.
Hij zal zijn, braaf maar vooral tam,
kan nog rennen, is niet lam.

Zal zich niet schamen voor de rest,
ook al was het onder protest.
In dat leeuwenhart is nu een blijheid,
nu is het sterker, zijn mannelijkheid!!