Als een puzzel spel
De wegen zijn wazig
In de straten der eenzaamheid
Geen licht punt
Geen helderheid
Waarom is het zo moeilijk
Om te geven wat men hart verlangd
Als elke gevoel ik had voor jou
Nu door angst en pijn wordt vervangt
Overal liggen de stukken verspreid
Kleine deeltjes van mijn hart
Niemand weet ze te liggen
Daarom is het ook zo hard
Als een puzzel spel
Is mijn leven ingedeeld
Tot al de stukjes terecht zijn
Dan kan mijn hart worden afgebeeld
Als een teken van liefde
Vriendschap en tederheid
Zal iemand dit hart kunnen veroveren?
Iemand die het niet misleid?
De wegen worden korter
En de tijd zal vergaan
Maar op een dag
Zal er iemand voor me staan
Iemand die de vlam weer kan doen branden
Die me kan verlossen van de kou
Een vrouw die met eerlijkheid kan zeggen
“Ik hou van jou”
Reacties op dit gedicht
| ellentjepooh: | Vrijdag, oktober 04, 2002 18:00 |
| Heel mooi Ditje!!!! Je mag altijd bellen e da wete e!!! xxxxxxxEllentjexxxxxxx |
|
| annerose: | Vrijdag, oktober 04, 2002 17:23 |
| Eeeeeeeey annerose hier! Kei mooi!!! En het is echt heel positief dan je positief eindingd!!! veel lief van een msn vriendineke! Anneke xxx |
|
| Anouck ( Almost me): | Donderdag, oktober 03, 2002 18:05 |
| Heerlijk! Het gedicht begint negatief en dan zo'n prachtig positief beeld op het einde. Goed zo Ditje, je komt er wel... Liefs, Anouck |
|
| Soledad: | Donderdag, oktober 03, 2002 11:10 |
| He lieverd, ik wil je die arm om je schouder heen ook welgeven aan jou... Blijf geloven hoor, ik duim voor je en sta achter je. Liefsz | |
Over dit gedicht
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||