Wijsheid in liefde
Stormen razen door mijn lijf
verdronken wortels
in verspeeld innerlijk zijn
gedachten nemen een loop
zonder werkelijk verstand
stilstand van de ziel onbewust.
Verloor mijn momenten
het zicht op de bergen
waar de top mijn wenkt
listig mijn ontkenning
dat ik geraakt ben door licht
zo liefdeloos gezonken.
De kus smaakt niet naar liefde
het knaagt als een muisje
in mijn gedachten als een kaasje
jaren verstreken in seconden
kosmische stralen bestralen
mijn verleden tot nieuwe woorden.
Het leven besprenkelde
mij met spiritueel water
zodat ik weer kan zingen
vanuit een ziel met woorden
de kus weer liefde ervaart
en toch ben ik nog steeds ik.
03-10-‘02/09:50
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Vrijdag, oktober 04, 2002 12:22 |
| erg erg mooi Engel! kus. | |
| Roxette: | Donderdag, oktober 03, 2002 22:00 |
| prachtig meeslepend weer...die wijsheid in jou toont liefde | |
| Laurier: | Donderdag, oktober 03, 2002 21:03 |
| Prachtig verwoord? Wijsheid en liefde of Aphrodites en Apollo gaan nauwelijks samen of op zijn minst het is een enorme uitdaging : Eros-Logos. Prachtige gedichten maak jij. Groeten Laurier |
|
| Koelemij, Harold: | Donderdag, oktober 03, 2002 11:02 |
| Is dit het muisje van Doortje Huting |
|
