Liefdesverdriet
Onderweg:
Ik fiets naar huis,
in mijn ogen niets meer dan een waas,
in mijn oren niets meer dan geruis.
In het park:
Tranen in mijn ogen, tranen op mijn wang.
Ik accepteer jouw keuze,
dus ik zou zeggen ga je gang
Thuis:
Op mijn bed val ik neer.
Mijn hartje is gebroken,
voor de zoveelste keer...
Mijn gedachten:
Met jouw woord(en) brak je mij,
maar dat geeft niets.
Maak jij jezelf nou maar blij...
Ik fiets naar huis,
in mijn ogen niets meer dan een waas,
in mijn oren niets meer dan geruis.
In het park:
Tranen in mijn ogen, tranen op mijn wang.
Ik accepteer jouw keuze,
dus ik zou zeggen ga je gang
Thuis:
Op mijn bed val ik neer.
Mijn hartje is gebroken,
voor de zoveelste keer...
Mijn gedachten:
Met jouw woord(en) brak je mij,
maar dat geeft niets.
Maak jij jezelf nou maar blij...
Reacties op dit gedicht
| annerose: | Vrijdag, oktober 04, 2002 21:15 |
| hey, lief gedichtje , en ja zoals je zegt,maak jezelf maar blij.Misschien is dan ook is nodig he.Veel liefs van mij | |
| Ton Rijkers: | Donderdag, oktober 03, 2002 20:59 |
| Ik ken dat...pijn die niet stopt en vooral 's nachts het ergste is... Groetjes, Ton |
|
Over dit gedicht
| Auteur: aidakyra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||