Mijn dag verstrijkt in weemoed
ruik de gedroogde rozenlucht
als elixer op een waxinelichtje
die walmt door de huiskamer
neemt de weg in mijn poriën
krachtig met gevoel van overgave
voel ik het mijn ziel bereiken

als in een onwerkelijk droom
ontwaak ik uit mijn overpeinzing
in een stralende zon op het strand

mijn dag begint met volle kleuren
luchtig mijn stappen op de aarde
bevat het wonderlijke moment
als een paradijselijk onderkomen
zonder te laten leiden in verstand
tot het moment van overpeinzing
mijn dan weer verstrijkt in weemoed

ruik de gedroogde rozenlucht
als elixer op een waxinelichtje….

elke dag komt en gaat
evenwicht is de liefde in jezelf
dat leven aantrekkelijk maakt.






04-10-‘02/0:35