Ik geloof met jou
Hoe kronkelig onze wegen
de tekeningen vervormen
soms onze onzekerheid is
weten we dat onze seconde
alleen van ons zal blijven
ik huil met jou je verdriet
troost op golven van liefde
en weten samen dat onze hand
met gevoel door de haren strijkt
diepte daarvan woordloos is
al is de klacht soms ongehoord
lasten verlichten onze liefde
wensen zijn nimmer nodig
ervaren elke ster als eigendom
de zon en maan rekent op ons
samen bewandelen wij
rustige en kalm de hoge bergen
nooit zonder adem
ik geloof met jou
dat is waar ik van hou.
04-10-‘02/23:46
Reacties op dit gedicht
| michris: | Zaterdag, oktober 05, 2002 23:10 |
| enkel de titel aan inspireert om het gedicht te lezen...ik geloof met jou...prachtig...jouw woorden geven rust michris |
|
| waterval: | Zaterdag, oktober 05, 2002 03:18 |
| net als blommeke kan ik het beamen.... maar de liefde is dan ook een bodemloze bron voor gedichten.... |
|
| blommeke: | Zaterdag, oktober 05, 2002 00:48 |
| drie maal liefde op een rij, ik heb er van genoten,... Blom |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||