Je wist het niet
Je wist het niet meer
het was telkens weer
hetzelfde
het spel van dag en nacht
en niet te vergeten
de liefde
die steeds om de hoek kwam kijken
als het je niet uitkwam.
Je wist het verdomme echt niet
en nu ik inzie door 't verdriet
hoe levens
geleefd worden
in een vlaag van emotie
kan ik niets anders doen dan je ziel omhelzen.
Hoe lieflijk is het leven
als angst, jeugd en schaamte
voorbij zijn.
Je wist het niet
en nu is het te laat
het was telkens weer
hetzelfde
het spel van dag en nacht
en niet te vergeten
de liefde
die steeds om de hoek kwam kijken
als het je niet uitkwam.
Je wist het verdomme echt niet
en nu ik inzie door 't verdriet
hoe levens
geleefd worden
in een vlaag van emotie
kan ik niets anders doen dan je ziel omhelzen.
Hoe lieflijk is het leven
als angst, jeugd en schaamte
voorbij zijn.
Je wist het niet
en nu is het te laat
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, oktober 06, 2002 23:48 |
| hoe leef je geliefd, hoe laat je het leven lieflijk voortbestaan tot op het laatst. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Irene Simons | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||