Na elk probleem met m'n vrienden
was mijn eerste weg van bij hen naar jou.
Je ving me op en gaf me hoop om door te gaan,
laat hen nooit meer in de kou.
Je riep me op om heel mijn leven
en al mijn liefde aan hen te geven.
Je zei me telkens weer hoe God je dromen
kleur en zin in moeilijkheden gaf.
Na ontgoocheling gaf dit Geheim
je stimulans en nieuwe kracht.
Jij bracht ons samen, je trok het spoor,
een doel voor ogen, altijd maar door.
Je fleurde op als je kon roepen:
Een berg beklim je door te zwoegen.

Ik hoorde je vertellen hoe het begin
-ondanks tegenslagen- tot bloeien kwam,
hoe je beste vrienden hun rug toekeerden
en je't werk alleen op je eigen schouders nam.
Jij bracht ons samen, je trok het spoor,
een doel voor ogen, altijd maar door.
Je fleurde op als je kon roepen:
Een berg beklim je door te zwoegen.

Levensvriend,
ik zou je zo graag spreken, maar het is te laat.
Levensvriend,
ik wil je zoveel zeggen, nu het niet meer gaat.
Levensvriend,
je was mijn eerste vriend en dat vergeet ik nooit.
Levensvriend.

Toen je voelde dat je krachten minder werden,
gaf je ons een goede raad:
"Zorg dat mensen van je houden,
dat er niemand is die niet voor jou bestaat.
Breng mensen samen en ga hen voor,
trek nieuwe banen -altijd rechtdoor.
En leef voluit, dat je kan roepen:
Een berg beklim je door te zwoegen."

Levensvriend,
ik zou je zo graag spreken, maar het is te laat.
Levensvriend,
ik wil je zoveel zeggen, nu het niet meer gaat.
Levensvriend,
je was mijn eerste vriend en dat vergeet ik nooit.
Levensvriend.


-in memoriam: Andy, opa,...-