Droge ogen
in het masker van de lach
laten geen traan
om de huichelaar
die Liefde verloochende
voor de blik van een ander
Ze heeft hem niet nodig!
die
ze
zo
mist
...
Achter het masker van de lach
schuilt een klein meisje
in haar pantser van tranen,
met de tijd opgebouwd
voor iedereen
die haar in de steek liet
Ze kent hem niet meer
die haar zo plots
in de steek liet
Ze zal toch nooit begrijpen
waarom hun handen die nacht sliepen
verstrengeld in één Liefde...
Een liefde
die een week later
voor hem niets meer betekende
Het masker lacht onverschillig
Het
meisje
huilt