Weer...
De drang om te schrijven teruggekomen
achtervolgde me in mijn dromen,
de pen terug opgenomen,
en zachtjes de woorden laten stromen:
L'amour est une fleur,
une rose,
blanche comme la neige,
ses petits flocons,
qui voltigent du ciel ouvert,
qui débarquent sur la terre,
et masquent la mer…
L’amour est une fleur,
une rose,
rouge comme le couler de feu,
ses petites flammes,
qui vacillent jusqu’à la mort
qui chassent la froideur,
et chauffent mon cœur…
L’amour est une fleur,
une rose,
qui fleurisse dans mon cœur…
De pen neergelegd
de geschreven woorden stil opgezegd,
gevangen in een eeuwig gevecht...
Reacties op dit gedicht
| dammage: | Woensdag, oktober 09, 2002 19:56 |
| l'amour est comme la neige parfois c'est agréable, mais parfois pas. neem de pen in de hand en laat ze de woorden stromen die komen uit gedachtenland laat je mooie woorden komen en ze in onze dromen wonen probeer het niet tegen te gaan als een mooier mens zal je dan bestaan |
|
| aseos: | Zondag, oktober 06, 2002 20:21 |
| nou ik kan niet goed genoeg frans om dit te kunnen lezen:( dat stomme onderwijs toch in nederland! kus soesa | |
| Rien: | Zondag, oktober 06, 2002 18:04 |
| geraakt in het diepst van mijn ziel... | |
