Nee ik wil het ook niet,
Mezelf pijnigen om te "overleven".
Jij kan er ook niks aan doen,
Dat je me niet die liefde kon geven.
Maar ik weet ik moet ermee stoppen,
Het is geen oplossing.
En ook zelfmoord,
Brengt geen verlossing.
Nadenken en ontwarren,
Dat is de enige manier.
Praten met anderen,
En stoppen met vragen: Wat doe ik hier?
Ik moet weten,
Dat ik goed ben zoals ik ben.
Maar dat is moeilijk,
Omdat ik mezelf niet ken.
Zit nogal in de war,
Heb ook aardig wat meegemaakt.
Maar nu is het vooral mijn vader,
Mijn vader die me raakt.
Ik kan niet met hem omgaan,
En voel veel haat.
Want hem kan het niet schelen,
Hoe het werkelijk met me gaat.
Maar alle anderen hoop ik wel,
En ik wil echt niet kiezen voor de makkelijkste weg.
Maar alles is zo moeilijk,
En bijna niemand hoort wat ik zeg.
Mijn stem gaat verloren,
Er is niemand die hem hoort.
Als ik er niet meer ben,
Is er dan wel iemand die zich daaraan stoort?
Maar ik ga door,
Want ik wil niet laf zijn.
En met zelfmoord,
Doe ik volgens mij alleen maar mensen pijn.
Michelle van Hal