Soms zit ik urenlang te denken,
het enigste wat dan helpt is nog een glaasje in te schenken.
Ze is de enigste die van me houd,
'Lady Alcohol', al is ze soms wel kil en koud.
Soms raak ik in paniek en begin ik te trillen,
dan helpt zij me om een beetje te kunnen chillen.
Wie heeft mijn hoofd toch zo beschadigd,
ach waarschijnlijk heb ik het zelf aangericht.
Ik praat maar krijg niet gezegd wat ik zeggen wil,
ik probeer wel, maar ik krijg mijn hoofd niet stil.
Geen rust om te denken over hoe, wat en waarom,
en voor je het weet ben je iedereen kwijt, echt stom.
Niemand die begrijpt hoe je je voelt,
ik doe het fout, maar het is wel goed bedoeld!
Iedereen die me helpen wil doe ik pijn,
maar ik wil niet naar de dokter of een medicijn.
Niemand die me vastpakt om mij te troosten,
niet in het noorden, het westen of het oosten.
En in het zuiden is het al helemaal zo stil,
dat is de laatste plek waar ik nu naartoe wil.
Ze zeggen dat de hel niet bestaat,
maar toch ben ik bang voor wat hierna komen gaat.
Ik bid maar ik ben niet meer sterk genoeg,
te vaak eindig ik dan ook weer in de kroeg.
Vroeger zat ik al te denken in de klas,
ik wou dat ik nooit geboren was.
Was ik maar nooit geboren,
dan hoefde niemand dit nu aan te horen.
Mijn gevoel stopzetten dat moet ik proberen,
alleen dan kan ik het leven accepteren.
Dat is wat ik moet doen,
alleen zo kan ik me van mijn problemen ontdoen.