Warme kilte
Bij het krieken van de dag
verenigen licht en donker
hun inbreng.
Een verlaten landweg slingert
zich losbandig door het
ontwakende landschap.
Een kille noorderwind snijdt
door merg en been.
De fragmenten van herfstgeuren
slenteren voorbij.
Onder het flauwe schijnsel van
een versleten straatlantaarn
krijgt de eenzame fietser
een schaduw.
Zo'n warm gevoel was er al lang niet meer.
verenigen licht en donker
hun inbreng.
Een verlaten landweg slingert
zich losbandig door het
ontwakende landschap.
Een kille noorderwind snijdt
door merg en been.
De fragmenten van herfstgeuren
slenteren voorbij.
Onder het flauwe schijnsel van
een versleten straatlantaarn
krijgt de eenzame fietser
een schaduw.
Zo'n warm gevoel was er al lang niet meer.
Reacties op dit gedicht
| Roxette: | Maandag, oktober 07, 2002 23:55 |
| mooi...warmte heeft niet alleen met het weer te maken... | |
| blommeke: | Maandag, oktober 07, 2002 23:28 |
| heerlijk je weer te lezen na een lange tijd, dat je terug was had ik al uitvoerig bemerkt,..:)) dank voor je woorden, op verschillende manieren,.. je gedicht,...roept een heel warm gevoel op. Blom |
|
| chilly: | Maandag, oktober 07, 2002 22:18 |
| mooi geschreven heel sterk! xxx anja |
|
| gunther vandenberghe: | Maandag, oktober 07, 2002 20:15 |
| heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Diablo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||