Een raar ding
je veegt een ietsje troostend
druppels zweet boven gedachtenrimpels weg
mijn hoofd in jouw schoot
als een laatste rustplaats
in de drukte van de dag
kalmerende woordjes
luchtkus
en dan pink je een traan weg
je wil het niet zo
al je mooie woorden
de troost, hoop en
elke verzorgende windel
alles ten spijt
want reeds lang op voorhand
had je de waarheid gezien
liefde is en blijft
een raar ding
^__^
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||