Onverwacht
Wij samen aan het hek
voor het perk van
bruine beren
stiekem
(want het mag niet opvallen)
duw je je zachte onderbuik
tegen mijn steunende handen
je wil niet dat ik het merk
toch niet bewust
enkel zachtjes
angstig toch nieuwsgierig
naar een eventuele reactie
fractie van een seconde
net iets te lang
kijkt je verwarde blik
mij aan
je T-shirt ondertussen
lichtjes omhoog gekropen
met daaronder
warme huid
één gedachte
kus me
kus me nu
langzaam donker
dichterbij
en dan
warmte
^__^
Reacties op dit gedicht
| liesbet vandonck: | Zondag, november 24, 2002 15:29 |
| ja, en met die reactie van harold erbij is ie helemaal compleet!! ;) |
|
| Koelemij, Harold: | Dinsdag, oktober 08, 2002 19:29 |
| ja en niet zeuren als je straks vader Joda genoemt wordt hahaha |
|
| charly: | Dinsdag, oktober 08, 2002 19:12 |
| hmmm... | |
| ~Marina~: | Dinsdag, oktober 08, 2002 18:38 |
| zucht.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||