Moeder natuur
Rimpels in het grimmige water,
Oudheid en wijsheid van het meer,
Suffig waaien eeuwenoude bomen,
Elegante reiger strijkt in rust neer,
De wind begeleidt bordeauxs bladeren,
In een parade over het vaste land,
Strelend voelt ze de optocht van de herfst,
Naar het verlangen dat diep in haar brand,
Nog een laatste tevreden blik,
Gedreven door overgebleven zomerstralen,
Dank U voor de pracht moeder natuur,
Pracht die geen woorden kunnen vertalen.
Reacties op dit gedicht
| Hugo Serwy: | Woensdag, oktober 30, 2002 19:22 |
| De pracht van de natuur vervat in prachtige poëzie! | |
| theike: | Woensdag, oktober 09, 2002 01:44 |
| je weet het mooie in een beetje een verstillende toon te vertellen. |
|
