De kus en de zoen
Als jij mij zomaar kust
verdwijn ik stilletjes
achter gesloten ogen
waarachter ik opga
in de verassing van liefde
als jij mij kust na een fout
doorzie ik de leed
en kus je schuld weg
schuld dragen we samen
zodat onze kus leeft
als onze kus samen komt
verdwijnen we in passie
wordt de zoen een feit
die onze liefde bezegeld.
09-10-‘02/23:16
Reacties op dit gedicht
| Roxette: | Woensdag, oktober 09, 2002 21:30 |
| wat met "zomaar" begint en dan verandert in samen....heerljk Rox |
|
| aseos: | Woensdag, oktober 09, 2002 15:24 |
| hmz ik houuu van kussen:)! weer een mooitje, kus soesa | |
| Basje : | Woensdag, oktober 09, 2002 14:48 |
| en wederom: heerlijke liefde heerlijk beschreven... hahaha lekker hoor... maakt me weer wat vrolijker! thnx Bas |
|
