Verschuilen achter.......
Ik wou dat ik een vlinder was.
Niemand die me nog ziet staan,
niemand die om mij geeft,
niemand die beseft dat ik leef.
Niets dat het meer moeilijk maakt,
niemand die meer gewond raakt.
ik heel eenzaam, maar toch gelukkig
zonder verdrtiet of pijn.
Ik die gewoon mezelf kan zijn.
ik hoef niet meer te lijden.
Weg, die akelige tijden.
Zonder verdriet, ziekte of pijn dat me
diep raakt in mijn hart, verder leven.
Beginnen met een nieuwe start, was dat maar
eens gegeven!
Eindelijk vrijheid.
Misschien het beste, zodat niemand
meer lijdt.
prachtige vleugels met allerlei kleuren,
wie weet kan me dat ooit eens opbeuren.
Al die bloemen die hebben gebloeid,
al die tranen die hebben gevloeid.
hebben we toch iets gemeen.
mijn vreselijke verdriet en de bloemen...
die gingen heen.
In feite is het leven prachtig op al die pijn na.
het is fantastisch, werkelijk machtig.
ik vergeet alles om mij heen. kijk naar het moeilijke
niet om, maar het fantastische... datgeen!
Ik kan het niet, maar ik doe zo mijn best! Kijk eens naar mij en dan naar de rest!! Dezelfde prachtige vleugels, maar o zo blij.
Ik ga het proberen ook al is het zooo moeilijk te leren te waarderen. Ik ga denken aan de prachtige vleugels en die blije gezichten. Wie weet kan ik ooit ook zo' n blijheid, vreugde en liefde verrichten!
Wie weet.... word ik ooit op een dag ook wel gewaardeert!!
Niemand die me nog ziet staan,
niemand die om mij geeft,
niemand die beseft dat ik leef.
Niets dat het meer moeilijk maakt,
niemand die meer gewond raakt.
ik heel eenzaam, maar toch gelukkig
zonder verdrtiet of pijn.
Ik die gewoon mezelf kan zijn.
ik hoef niet meer te lijden.
Weg, die akelige tijden.
Zonder verdriet, ziekte of pijn dat me
diep raakt in mijn hart, verder leven.
Beginnen met een nieuwe start, was dat maar
eens gegeven!
Eindelijk vrijheid.
Misschien het beste, zodat niemand
meer lijdt.
prachtige vleugels met allerlei kleuren,
wie weet kan me dat ooit eens opbeuren.
Al die bloemen die hebben gebloeid,
al die tranen die hebben gevloeid.
hebben we toch iets gemeen.
mijn vreselijke verdriet en de bloemen...
die gingen heen.
In feite is het leven prachtig op al die pijn na.
het is fantastisch, werkelijk machtig.
ik vergeet alles om mij heen. kijk naar het moeilijke
niet om, maar het fantastische... datgeen!
Ik kan het niet, maar ik doe zo mijn best! Kijk eens naar mij en dan naar de rest!! Dezelfde prachtige vleugels, maar o zo blij.
Ik ga het proberen ook al is het zooo moeilijk te leren te waarderen. Ik ga denken aan de prachtige vleugels en die blije gezichten. Wie weet kan ik ooit ook zo' n blijheid, vreugde en liefde verrichten!
Wie weet.... word ik ooit op een dag ook wel gewaardeert!!
Reacties op dit gedicht
| neversmile: | Zaterdag, augustus 09, 2003 21:52 |
| mies.. ik heb al waardering voor je gedichten, weetje hoe mooi die zijn!! sterkte.. en kop op, probeer het! | |
| Albrecht Paul: | Donderdag, oktober 17, 2002 10:30 |
| Wij mensen wéten dat we pijn hebben, en weten ook dat we die meestal niet hóéven te hebben. Ja, was je maar een vlinder of iets anders dat alleen maar 'gewoon mooi' is... Helaas, je bent de mens die je bent. Blijf naar het mooie kijken en je wórdt mooi. |
|
| shy-girly: | Donderdag, oktober 10, 2002 17:36 |
| Probeer gewoon jezelf te zijn, je kan je niet anders voor doen.. kan wel.. maar als ze jou dan wel zouden waarderen.. dan waarderen ze je .. omdat je je voordoet als een ander! BLijf lekker je zelf ook al is dat vaak moeilijk! Iedereen is bijzonder, en iedereen heeft iets speciaals, daarom juist zijn we allemaal verschillend!:) Wat je zei over weg vliegen als een vlinder.. dat gevoel heb ik ook vaak, maar weetje.. ik denk niet dat als je HELEMAAL alleen bent.. (ookal ist dan wel zonder p |
|
| flyingbabe: | Donderdag, oktober 10, 2002 17:05 |
| tuurlijk wel en vooral al door mij, ik ken je niet maar volgens mij ben je een bijzondere meid en dat meen ik liefs, babe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: resaya | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||