Van Binnen
Geen bont of blauwe plekken
Geen rode striemen op mijn vlees
Geen bulten, geen littekens
Geen druppels bloed vermengd in de tranen,
maar er is pijn en wat doet het zeer.
De binnenkant van mijn lichaam
bont en blauw.
Wat heb ik gedaan?
Want het was mijn schuld zei jij,
maar ik was twaalf en ik begreep
het dus niet zo goed, begrijp je?
De rode striemen zitten op mijn ziel
Aangebracht door de zweep van je tong
Ik was niks waard
Ik was slecht en doortrapt
Ik was dom en kon beter mijn mond houden.
Ik was twaalf en ik dacht dat je gelijk had,
dus ik zweeg.
De bulten en littekens zitten op mijn zelfvertrouwen
veroorzaakt door de stompende scheldwoorden
die je voor mij bedacht,
maar ik verdiende ze,
want ik was lelijk en gemeen.
Ik wilde jou leven kapot maken,
maar ik was twaalf en ik hield van jou
dus waarom had ik dat willen doen?
De druppels bloed stromen uit mijn hart.
Je woorden waren als scheermesjes.
Met je spelletjes speelde je met mijn brein.
Constant veranderde je de regeltjes,
zodat je de touwtjes helemaal in handen had.
Was je dan zo bang voor mij?
Per slot van rekening was ik twaalf
en je had mij helemaal in je macht.
Maak mijn lichaam open en je ziet mijn
platgeslagen hart, mijn geflarde ziel,
verbrand door het zuur van de woede
en zenuwen die niet meer reageren
op het verstoorde denken van een gekwelde geest.
Geen rode striemen op mijn vlees
Geen bulten, geen littekens
Geen druppels bloed vermengd in de tranen,
maar er is pijn en wat doet het zeer.
De binnenkant van mijn lichaam
bont en blauw.
Wat heb ik gedaan?
Want het was mijn schuld zei jij,
maar ik was twaalf en ik begreep
het dus niet zo goed, begrijp je?
De rode striemen zitten op mijn ziel
Aangebracht door de zweep van je tong
Ik was niks waard
Ik was slecht en doortrapt
Ik was dom en kon beter mijn mond houden.
Ik was twaalf en ik dacht dat je gelijk had,
dus ik zweeg.
De bulten en littekens zitten op mijn zelfvertrouwen
veroorzaakt door de stompende scheldwoorden
die je voor mij bedacht,
maar ik verdiende ze,
want ik was lelijk en gemeen.
Ik wilde jou leven kapot maken,
maar ik was twaalf en ik hield van jou
dus waarom had ik dat willen doen?
De druppels bloed stromen uit mijn hart.
Je woorden waren als scheermesjes.
Met je spelletjes speelde je met mijn brein.
Constant veranderde je de regeltjes,
zodat je de touwtjes helemaal in handen had.
Was je dan zo bang voor mij?
Per slot van rekening was ik twaalf
en je had mij helemaal in je macht.
Maak mijn lichaam open en je ziet mijn
platgeslagen hart, mijn geflarde ziel,
verbrand door het zuur van de woede
en zenuwen die niet meer reageren
op het verstoorde denken van een gekwelde geest.
Reacties op dit gedicht
| !!..J.uD-Y*: | Donderdag, augustus 03, 2006 22:21 |
| Heeel erg mooi. De gene die je dit aandeed verdient niks meer ik hoop dat je er boven op komt en weer leert wat je vergeten was; liefde dat zou ik wl vergeten bij zo iemand mooi verwoord |
|
| The little poet: | Donderdag, april 27, 2006 14:53 |
| mooi verwoord, schelden maakt meer kapot dan men denkt. Sterkte en weet dat jij veel meer waard bent en dat je niet in deze scheldwoorden moet geloven | |
| dancie: | Zondag, november 24, 2002 21:05 |
| moet roxes volledig gelijk geven....je bent niet alleen. Ik herken me ook goed in dit gedicht ik heb het alleen nooit zo mooi kunne verwoorden...prachtig geschreven maar laat je niet doen...kzou hier nog veel op kunne zeggen maar niet meer dan dat jij voelt...our time will come ( zie geestelijk = dancie) | |
| roxes: | Maandag, oktober 28, 2002 20:41 |
| lieve dennis, ik ben roxes, ik herken mezelf in jou gedicht mezelf zo goed, dat je toch echt ff dit gedicht moetlezen : van "roxes", "kapot vaneen anders genot". sterkte, en weet 't je bent niet alleen.!! xxxrox. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dennis P | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||