ik ben jou kaboutertje
ik ben je kaboutertje
je zet me in je borstzakje
en neemt me met alles mee
let alleen maar op
of met mij alles goed is
haalt me aan,
en aait me even
alles draait om mij
je behandeld mij als jou kaboutertje
wat ik niet wil zijn
je houd me klein
ik kan niet groeien
voel me gevangen in je zak
groeien is niet hetzelfde als veranderen
ik was je kaboutertje
je zegt:
je zuigt me leeg
tranen rollen
zo heb ik het niet gewilt
en je zo vaak al gezegt
je bent er niet voor om mijn problemen op te lossen
je liet me gaan
mijn wil was dat niet
je kon me niet meer aan
nu sta je verbaasd
en wil je me onderhuids graag terug
je ziet nu dat ik mezelf kan zijn
ook zonder jou
is dat waar het om ging?
ik was je kaboutertje
en zat maar in je zakje
het enige wat je deed, was letten op mij
je keek niet meer rond
je zei: wat is de wereld toch saai...
gelukkig heb ik jou
nu je me los hebt gelaten
zie je de wereld weer
en mij ook voor het eerst weer eens,
niet van boven af,
zoals in je borstzakje
maar als een mens,
even groot als jou...
je wilt alleen nog niet toegeven....
dat je nu veel meer van me houd
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, oktober 12, 2002 23:36 |
| neem van elk van de dagen een uur en van nachten het tijdloos bestaan om altijd weer tot elkaar te gaan, maak van de liefde een avontuur. groetje, hans |
|
| freakygirl: | Vrijdag, oktober 11, 2002 14:24 |
| heel mooi gedicht en het is maar beter dat je vrij betn gelaten, dan kan je jezelf helemaal gaan ontwikkelen zoals je zelf wilt kuzzz |
|
| No Name: | Vrijdag, oktober 11, 2002 13:51 |
| heel heel heel mooi omschreven. heel goed voorbeeld! echt goed! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: violetangel | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||