zachtjes drijven ze voorbij
onsamenhangend gegroepeerd
ze zijn de beeldspraak van mijn gedachten
probeer ze eens te lezen

een bijna onmogelijke taak
alleen betreedbaar voor een vakkundig codebreker
vele sloten werden aangebracht
de een boven de ander
tot een hermetisch gesloten geheel

zo ziet het wolkendek eruit
in een donderende nacht
slechts hier en daar verlicht
door een felle bliksemschicht
die even snel uitdooft
als ze oplichtte

dag na dag drijven ze voorbij
eens zijn ze wit
dan zijn ze plots donker drijgend
maar altijd bewegend langs de eindeloze hemel

ik lig in het gras
op mijn rug
starend naar de hemel
op zoek naar een open plek

zo zoek ik ook een open plek in mijn hart
maar dan met de bedoeling
om iemand tegen te komen
die er zou willen wonen...