langs de muur van het donkere steegje
schuifelt ze stap voor stap vooruit
ze lijkt alleen in de duistere nacht
de stilte maakt voor het eerst geluid
haar ogen flitsen van links naar rechts
om bewegingen op te merken
alles om haar heen blijft stil
zonder geruststellend te werken
het steegje lijkt lang en oneindig
aan het eind staat een lantaarnpaal
die knippert van vertwijfeling
geeft schaduwen een eigen verhaal
toch loopt ze naar dat beetje licht
hopend het op tijd te bereiken
ze weet dat ze wel verder moet
om niet aan de kou te bezwijken
dus loopt ze dapper verder
en vecht tegen innerlijke angst
nog eenmaal achterom kijkend en ziend
de weg die achter haar ligt is het langst
Koelemij, Harold: | Zaterdag, oktober 12, 2002 00:19 |
sjappo | |
voske: | Vrijdag, oktober 11, 2002 23:39 |
Laat de wegwijzers maar staan want ik moet ook nog langs daar. |
|
aseos: | Vrijdag, oktober 11, 2002 22:58 |
een plaatje om te zien én om te lezen, ontzettend mooi, en ook erg hoopvol vind ik die laatste zin...Als iedereen maar dat onthoud! kus soesa | |
blommeke: | Vrijdag, oktober 11, 2002 22:47 |
een heel andere stijl als dat ik van je gewend bent, maar niettemin erg mooi, Blom |
|
Auteur: Nina Laverona | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 11 oktober 2002 | ||
Thema's: |