zo bang
en breekbaar
zo teder
en broos
ik geef je de kleur
van mijn dromen
gehuld in donkerrood
laat mij verdrinken
in jouw ongesproken woorden
zonder dat iets de betovering stoort
geef mij de kleur
van je hartstocht
gehuld in donkerrood
nog nooit was een geur
zo zoet, een huid zo zacht
nog nooit zo rood
als in dit warme witte bed
van rozenblaadjes
| Albrecht Paul: | Dinsdag, oktober 15, 2002 23:08 |
| Wat een heerlijke romantiek! 'witte' had je er wel uit kunnen laten, om die ene kleur rood als enige over te laten. Mooi gedicht, ik heb genoten. Mag jouw geliefde zó voor je zijn - en blijven! | |
| Auteur: -lena- | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||