Ik voel mij zo slecht in mijn vel,
ik ben echt niet boos op jou,
maar heb wel veel verdriet.
Jij liet mij vallen wanneer ik jou het meest nodig had,
zonder dat jij het zelf besefte.
Nooit had ik het jou getoond,
kon alleen maar lastig doen.
van binnen schreeuwde ik,
maar niemand hoorde en zag het.

Ik weet niet meer hoe ik met mijn verdriet moet omgaan.
Het dierbaarste van mijn leven ben ik kwijt,
heeft zomaar afscheid genomen van mij.
Mijn leven is zo zinloos zonder jou.
Gelukkig zie ik jou nog staan,
want anders zou ik je echt kwijt zijn.

Sorry dat ik je toen niet vertrouwde,
jij kon er zelf niet aan doen.
Maar mijn vader heeft mij zo gekwetst, nu nog.
Ik zie hem daar dronken,
hij kwetst heel mijn familie,
maar ik zelf kan er niets aan doen.
Hij bedroog mijn ma,
ik ontdekte het zelf,
moest met veel lef het gaan zeggen tegen haar.
Ik heb andere dingen nog ontdekt,
ben er niet fier op,
ik schaam me maar zou niet mogen,
want het is mijn schuld niet.
Waarom heb ik hem als vader?
Heb ik nu echt zo iets verdiend?
Ik zal niet klagen van mijn verleden,
er zijn mensen die nog veel ergere dingen meemaken.
Ik ben er alleen sterker van geworden,
maar nu schreeuw ik,
zo luid als ik kan maar niemand hoort of ziet het.
Ik heb je nodig Steve,
omdat ik je nog zo graag zie,
ik mis je.