De haat las je in mijn ogen...
De haat las je in mijn ogen…
Het glas dat brak
De scherven op de grond
De paniek in je stem
Toen je me daar bloedend vond
De haat las je in mijn ogen
Het vuur dat hevig likte
De wereld had me weer bedrogen
De rozen die zich dodend schikte
De doornen als nagels in mijn huid
Te diep gestoken voor te stollen
De ziel in stukken uit elkaar
Het antwoord dat rond bleef tollen
De vaas sierlijk staand met haar venijn
Je rozen werden mijn dood
Het laatste beeld was opgeborgen
Het bloed was je te rood
Het glas dat brak
De scherven op de grond
De paniek in je stem
Toen je me daar bloedend vond
De haat las je in mijn ogen
Het vuur dat hevig likte
De wereld had me weer bedrogen
De rozen die zich dodend schikte
De doornen als nagels in mijn huid
Te diep gestoken voor te stollen
De ziel in stukken uit elkaar
Het antwoord dat rond bleef tollen
De vaas sierlijk staand met haar venijn
Je rozen werden mijn dood
Het laatste beeld was opgeborgen
Het bloed was je te rood
Reacties op dit gedicht
| wil melker: | Maandag, oktober 14, 2002 20:59 |
| Lieve lenore, goed gedaan, mooi gedicht. Maak je geen zorgen er zijn voldoende mensen die wel in je geloven. liefs wil |
|
| free: | Zondag, oktober 13, 2002 14:42 |
| heel mooi...woede mag best op papier liefs free |
|
| darkchild: | Zondag, oktober 13, 2002 10:49 |
| heel erg mooi geschreven. Jammer dat er zoveel haat in deze wereld is. Heel erg veel sterkte lenore! dikke kus Suzan |
|
