Ik sta nu voor een bloementuin.
Eerst dacht ik wat een puin.
Ik heb de bloemen zien bloeien.
Ik heb het gras zien opgroeien.
Is het het allemaal wel waard?
Ik sta nu voor een kleine kaars.
Ik heb het gevoel, er gebeurd wat naars.
De kaars is verandert in een vuur.
Ik wist wel: het kleine kaarsje zal lijden
op den duur.
Het kleine kaarsje schreeuwt het uit,
zal hij het redden?
De sterren die aan de zwarte hemel staan.
Stonden, dat kan niet, zijn ze uitgegaan?
De prachtige maan met z' n schaduw erachter.
Z'n schaduw wordt nu wel te erg krachtiger.
Is de maan nu verloren?
De golven die gaan wel erg tekeer.
De golven zijn woest, gaan op en neer.
Zal de zee het overleven?
Zal de golven de zee genade geven?
Is het strand er dadelijk ook niet meer?
Is de mensheid nu te ver gegaan?
Heeft de mens ooit gerealiseerd wat hij de wereld
heeft aangedaan?
Pijn verdriet, komt dat dan ZELF door de mensen?
Is nu verloren die fantasieen, ideeen, sprookjes
dromen en wensen?
Zal de mens ooit eens op een dag gaan nadenken
en juist handelen in de wereld met de waarde die ieder
heeft en respecteren?
Allemaal vragen, maar OOIT antwoorden?