Als liefde staat
Hobbelig is de weg zeker op momenten
dan dansen onze handen op de benen
gezeten in een paardentram
waar de vering nog onbekend bleek
echter de deining ging ons voorbij
op de golven van de oceaan
vallen we soms meters naar beneden
of we op de voorplecht of aan het roer staan
het schip is niet meer dan een flesje
dan kan overlopen met water
wie weet zal de oceaan het eens bezitten
maar wij ontkomen drijvend op de kurk
stranden op een onbewoond eiland
waar de zon ons zal bruinen
nu is de weg strak en egaal
rollen voor onszelf het tapijt uit
want onze voetjes verdienen
de zachtste wandeling naar morgen.
14-10-‘02/0:03
Reacties op dit gedicht
| Orphan Angel: | Maandag, oktober 14, 2002 14:37 |
| Wat mooi gezegd Di Angeli! |
|
| The Wizard Of Lightning: | Maandag, oktober 14, 2002 00:41 |
| kietelt aan de tenen ;) zal geen standaart woorden plaatsen.. dus slaap lekker |
|
| blommeke: | Maandag, oktober 14, 2002 00:17 |
| wat een lief gedicht, en bruinen in de zon,... ben benieuwd wat het morgen voor weer is, :)) blom |
|
| michris: | Maandag, oktober 14, 2002 00:14 |
| prachtig....woorden om stilletjes mee te nemen ter overdenking naar mijn bed... welterusten... michris |
|
