woorden schieten mijn te kort,
als een kindje bij hun in de armen stort
..En huild alsof het leven niet bestaat.
toch weet die het het is nog niet te laat..
Straten zijn leeg,
huizen kapot..
alles is niet meer nieuw maar verrot.!

nooit gezellig zitten aan een tafel,
want buiten horen ze alleen maar geratel..
Van zware pistolen..
Iedereen in een loop pas..
Schieten alles kapot wat hun in de weg lag..
Denken niet aan de kinderen wat die er van vinden..
Vragen hun niet om een mening.
Zien niet hun verdriet.

Een pistool in hun handen,
dat willen ze niet..
Oorlog,
Geen eten,
Geen kleding nee dat krijgen ze niet..
Niet denken aan hun..
hun gevoelens in het verschiet..
Ze horen alleen het knallen van de kogels..
Het schreeuwen van de kinderen nee dat horen ze niet! Trannen vallen in armen van anderen..
Zoeken steun bij elkaar..Weten nooit hoe lang nog, zo Zitten wanneer is het nu klaar!

Zo onzeker als het leven hun brengt,
zo veel tranen zijn al gevallen..
Laat wij ze helpen en niet laten vallen..
Geef een minuut van je tijd en denk even aan hun..
Want wij hebben alles en hun,
hun hebben niks, Geen liefde,
geen leven,
geen tijd om alles te geven
HELP WARCHILD