wakker
Wakker
Ontwaken door een haan die kraaid,
in de vroege morgenstond.
Voel je wat de dag weer zaaid,
je voeten op de koude grond.
Wankel loop je naar het raam,
waar je gordijnen schuift op zij.
Je ziet de lente zon met faam,
zet dingen op een rij.
Zo ga je verder naar benee,
veegt zachtjes door je ogen.
Verlangend naar een kopje thee,
doet alles overwogen.
Eenmaal aan een goed ontbijd,
je zit dan diep te denken.
Heb je echt geen zelfverwijd,
niemand kan je krenken.
Ontwaakt en met een goed gevoel,
treed je de dag integen.
Dat is nu wat men bedoeld,
Zo’n dag dat is een zegen.
Ontwaken door een haan die kraaid,
in de vroege morgenstond.
Voel je wat de dag weer zaaid,
je voeten op de koude grond.
Wankel loop je naar het raam,
waar je gordijnen schuift op zij.
Je ziet de lente zon met faam,
zet dingen op een rij.
Zo ga je verder naar benee,
veegt zachtjes door je ogen.
Verlangend naar een kopje thee,
doet alles overwogen.
Eenmaal aan een goed ontbijd,
je zit dan diep te denken.
Heb je echt geen zelfverwijd,
niemand kan je krenken.
Ontwaakt en met een goed gevoel,
treed je de dag integen.
Dat is nu wat men bedoeld,
Zo’n dag dat is een zegen.
Over dit gedicht
| Auteur: Evelien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||