Ik zie haar staan
En terwijl ik naar haar kijk
Kijkt ze mij ook aan
Een blik van herkenning
Maar ook een traan
Ze ziet er een beetje droevig uit
Ogen die horen te stralen
Staan nu heel dof
Wat zijn haar idealen
Zijn die er nog
Mijn blik went zich van haar af
Misschien een beetje laf
Om haar op te vrolijken
Trek ik een gek gezicht
De tranen maken plaats
Voor een lach
Alsof het zonnetje haar
Wangen liefkozend streelt
Haar verdriet
Over ons samen verdeeld
Toch ben ik het die haar
Dag na dag
Steeds weer doet lachen
Met mijn lach
Ik weet alles van haar
Zij is het
Die alles met mij deelt
Want die vrouw
Dat is …
Mijn spiegelbeeld