Mijn wereld!
Ik wou dat ik leven kon,
met een minzame glimlach kijkend naar de zon.
In een wereld van meer licht dan schaduw,
heel zachtjes en vooral niet te ruw.
Waar iedereen haar naam kan dragen,
ook al zijn er duizenden onbeantwoorde vragen.
Met liefde, vriendschap en blijheid,
maar met een zekere vrijheid.
Leven uit het diepst van je ziel, je gevoel,
iedereen met zijn eigen levensdoel.
Gedragen door de zwoele zuiderse wind,
waar iedereen het geluk in vind.
Een wereld vol met dromen,
waarin je kan geloven.
Een wereld zo puur,
als een intens vuur!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: knufbeertje01 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||