Boze dromen, nachtelijk leven
Hoge huizen, boze bomen
nachtelijke wandeldromen
Ze kijken op me neer
en staren me aan
ik voel me zo klein
en voel me zo teer
Neergehaald door hoog en boos
wat ik herken in de dag
een dag waar ik de kleinste ben
een dag waar ik voor koos?
Menigte mensen, strenge stiltes
voeren me mee naar duistere kiltes
Alleen de eenzaamheid
voel ik om me heen
omgeving is weg
iedereen is kwijt
Ik verlang naar een persoon
die mijn leven waar
en waard maakt
me wegsleurd uit de boze droom
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: eef | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||