Liefde mag wat kosten
Verstijven mijn spieren
verkrampen mijn voeten
door de speling
van het koude water
en mijn vermoeidheid
ik maak mijn slag
met het geloof
dat de overkant
geduldig wacht
met de borstcrawl
of mijn schoolslag
mijn kracht splijt
elke golf
niets kan mij stoppen
al slaat onweer
gaten in het water
ik wil zelfs geen lift
wil alléén naar jou
puur op eigen kracht
ik weet dat ik er kom
aan de overkant
met al mijn liefde
dat de pijn doorleeft
liefde mag wat kosten.
17-10-‘02/0:12
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Donderdag, oktober 17, 2002 15:46 |
| met een glimlach denk ik terug aan de meer dan tachtig kilometer die mijn vriend iedere keer moest overwinnen op de fiets...... (en dat was nog maar héén..)... héél mooi..... |
|
| Albrecht Paul: | Donderdag, oktober 17, 2002 11:07 |
| Stoere jongen! Ik dacht dat je, door ervaringen wijs, wel wat koeler zou worden maar nee hoor, je blijft spetteren in het liefdesbad! | |
| tampad: | Donderdag, oktober 17, 2002 09:59 |
| idd je moet er wat voor over hebben...mooi gedicht liefs tamara |
|
