Intro: zoals mijn ander gedicht zal deze ook niet rijmen, het zijn alleen maar gevoelens die in mij opkomen en ik met andere wil delen want je bent nooit alleen die een bepaald ding meemaakt

Ooit al eens willen vasthouden wat zo oneindig ver leek en onmogelijk. Wel, zeg nooit nooit, mij is het gelukt geweest het meisje van mijn dromen, alles want ik ooit durfde wensen kwam uit. Maar.... Ooit al eens willen vasthouden, wat weg is en je nietmeer ziet niet meer ruikt, de aanwezigheid ervan niet meer voelt?.. Inderdaad, alles wat ooit durfde wensen is terug een droom geworden. Ik voel me net als iemand die de regen probeert te kussen, de lucht probeert te omhelzen, maar het enige wat ik aan dit proberen overhou zijn littekens in mijn hart....

Ik hoop voor de mensen die het einde zien aankomen, hun hoofd niet laten zakken en zich dezelfde illusies maken zoals mij, en niet de put dieper graven en pas veel te laat beseffen dat je er niet meer uit kan.

Hetenige wat ik als tip kan geven is: Vertrouw elkaar, heb elkaar lief, en zorg ervoor dat je nooit iets loslaat wat je het dierbaarste is en nooit zal terug kunnen vasthouden.

Want ik ben degene die buiten in de gietende regen staat en probeert een druppel een laatste kus te geven.

Hopelijk maakt dit jullie iets wijzer...
Tot de volgende

xxx en knufs aan ieder die het nodig heeft

-Kounga-