Zwarte dagen
Zwarte wolken weerstreven
mijn dagen mateloos
de jagende meutes
van machteloos
sleuren
mijn gewaden aan flarden
hun koude ogen glanzen
de witte tanden
verscheuren
mijn gemoed
gebroken de spiegel
in duizend schilfers
die glinsterend dwarrelen
door de tijd die heelt.
Zelfs mijn zinnen
dwalen in woorden
die jou aanroepen
maar niet bereiken
mijn hart bloedt
en de pijn is lijdzaam
in mijn hart begaan
om jou.
***
mijn dagen mateloos
de jagende meutes
van machteloos
sleuren
mijn gewaden aan flarden
hun koude ogen glanzen
de witte tanden
verscheuren
mijn gemoed
gebroken de spiegel
in duizend schilfers
die glinsterend dwarrelen
door de tijd die heelt.
Zelfs mijn zinnen
dwalen in woorden
die jou aanroepen
maar niet bereiken
mijn hart bloedt
en de pijn is lijdzaam
in mijn hart begaan
om jou.
***
Reacties op dit gedicht
| Ria Overwater: | Zaterdag, oktober 19, 2002 13:52 |
| Weet niet precies wat er aan de hand is, kan je alleen heel veel sterkte wensen, en als je wilt, je weet mijn emailadres he? Sterkte, Liefs Ria |
|
| flyingbabe: | Zaterdag, oktober 19, 2002 10:38 |
| is het verdriet dan zo sterk?? Ik denk dat je wat onzkeer bent door al je emoies, niet? Maar k begrijp je wel hoor sterkte, babe |
|
| Caroline Maas: | Zaterdag, oktober 19, 2002 08:50 |
| Erg mooi geschreven Victor! Liefs, Caroline |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||