's nachts als het stil is
zwoele nacht
ik sluip uit men bed
weg
door het raam naar buiten
geruisloos
over het grind
weg
ergens waar niemand me nog vindt
op de heuvel
in het veld
waar enkel nog koeien grazen
alleen
kom ik tot mezelf
en geniet van het mooie landschap
ik lig languit
starend naar de sterren
en de volle maan
uren
kan ik daar nog liggen
maar het is tijd om naar huis te gaan...
ik sluip uit men bed
weg
door het raam naar buiten
geruisloos
over het grind
weg
ergens waar niemand me nog vindt
op de heuvel
in het veld
waar enkel nog koeien grazen
alleen
kom ik tot mezelf
en geniet van het mooie landschap
ik lig languit
starend naar de sterren
en de volle maan
uren
kan ik daar nog liggen
maar het is tijd om naar huis te gaan...
Reacties op dit gedicht
| ringringanne: | Zondag, oktober 20, 2002 11:37 |
| eeeeeeeej meidjuhh, kei leuk gedichtjuhh ik hoop nie da je dit selluf vaak doet want dan sal er denk ik thuis is mis sijn majahh de groeten van annuhh |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, oktober 19, 2002 22:50 |
| alleen al haast hemels geweest kun je wellicht de wereld opgewekt weer in. groetje, hans |
|
| Diablo: | Zaterdag, oktober 19, 2002 21:07 |
| Je brengt me op ideeën...mooi |
|
| * nijntje *: | Zaterdag, oktober 19, 2002 13:36 |
| Wauw, stefnieke!!! Wat een heerlijk droomgedichtje!! Leuk om te lezen!! Een dikke knuffel van nijntje |
|
| Ton Rijkers: | Zaterdag, oktober 19, 2002 11:18 |
| Hoi Stefanie, Ja, heerlijk hè...zo lekker wegdromen onder de sterren... Groetjes, Ton |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rozenmeisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||