nooit meer
ik ben niet het meisje die jij kon.
maar een ander uit de grond.
ik ben verandert naar jou dood.
mijn leven is nu een rot zooi.
nooit meer zal ik zo gelukkig zijn.
nooit meer zo blij.
nooit meer zo'n lieve lach.
aleen maar woede,
en kracht.
ik wacht tot je terug komt,
dan verander ik weer,
in dat ene meisje,
dat in jou leven was.
maar een ander uit de grond.
ik ben verandert naar jou dood.
mijn leven is nu een rot zooi.
nooit meer zal ik zo gelukkig zijn.
nooit meer zo blij.
nooit meer zo'n lieve lach.
aleen maar woede,
en kracht.
ik wacht tot je terug komt,
dan verander ik weer,
in dat ene meisje,
dat in jou leven was.
Reacties op dit gedicht
| Anneke: | Vrijdag, augustus 10, 2001 08:48 |
| Kei schoon. Ik heb vorig jaar mijn nonkel verloren aan een korte strijd aan kanker en in jouw gedicht vind ik mijn eigen terug. Je neemt me gewoon de woorden uit de mond. Doe zo voort!! Groetjes Anneke | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lisanne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||