Leven gaat gewoon verder
Leven gaat gewoon door.
Je bent weg...niet meer hier...niet meer thuis.
Ik ben alleen, het enige is nog me huis waar we misschien ooit samen zouden zijn.
Maar nu is het over tussen ons.
Je hebt er een punt achter gezet je wou me niet meer.
Je zoende me met alle overtuiging, ik kon je horen ademen, ik voelde je hard kloppen.
Dat was de dag dat je me kapot maakte.
Nu moet ik verder...alleen.
Ik zal je missen en altijd voor je vechten.
Love
Je bent weg...niet meer hier...niet meer thuis.
Ik ben alleen, het enige is nog me huis waar we misschien ooit samen zouden zijn.
Maar nu is het over tussen ons.
Je hebt er een punt achter gezet je wou me niet meer.
Je zoende me met alle overtuiging, ik kon je horen ademen, ik voelde je hard kloppen.
Dat was de dag dat je me kapot maakte.
Nu moet ik verder...alleen.
Ik zal je missen en altijd voor je vechten.
Love
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: astreae | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||