Ik zie nog hoe je voor me stond
de wanhoop in je ogen
je hart geborken, ziel verwond
hoofd in je schouders gebogen.
Ik weet nog toen je naar mij kwam
je blik was leeg, je wilskracht op
hoe ik je hulpeloos in m'n armen nam
als een oude lappenpop.
Ik denk weer iedere keer
aan de striemen op je rug
en smeekte je steeds weer
ga niet naar hem terug.
Je leven was één groot toneel
je wuifde na je laatste bezoek
ik zei "tot ziens", ach wist ik veel...
toen viel voorgoed het doek.
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 22, 2002 23:38 |
| wat niet was te weten, werd tot het nooit te vergeten slot, en voortaan ongezien verder denken dan ons leven als gebod. groetje, hans |
|
| Bita: | Maandag, oktober 21, 2002 17:24 |
| Erg zeg!!! Ik wens je heel veel sterkte toe meisje. Alvast van mij een dikke warme knuffel, Bita |
|
| Ria Overwater: | Maandag, oktober 21, 2002 11:20 |
| Ongelooflijk! Sterkte, Liefs Ria |
|
| Ana (stacia): | Maandag, oktober 21, 2002 10:42 |
| Pakkend ! liefs ana |
|
| free: | Maandag, oktober 21, 2002 08:20 |
| tja...triest | |
| Auteur: Inge Lambrichts | ||
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||