Vreemd
Vreemde gezichten die ik zie.
Vreemde handen die mij aanraken.
Vreemde ogen die de mijne zoeken.
Alles wat ooit zo bekend en dichtbij was
in 1 klap
ver en onbekend.
Angst en onmacht slaan mij om het hart
plots
is alle zekerheid weg.
Angst om de onwetendheid.
Angst om wat nog komen gaat.
Angst om mensen te verliezen.
De moeizaam opgebouwde zelfzekerheid
met 1 golf van onmacht
weggespoeld.
Het langzaam verkregen zelfrespect
met 1 zucht van kwetsbaarheid
weggeblazen.
De muur om mij te beschermen.
De muur steen voor steen afgebroken.
De muur die langzaam weer verschijnt.
De sleutel van mijn hart hangt niet te hoog
als je’m vinden kan.
Reacties op dit gedicht
| Do*ke: | Dinsdag, oktober 22, 2002 18:16 |
| Mooi gedicht meid! Maar wel heel pakkend! Maar weet dat je me niet kwijtraakt eh! Ik weet dat is niet wat je bedoelt maar toch onthoudt dat je er NOOIT alleen voor staat! Dikke Knuffel Doke! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinketje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||