Etmaal
Licht over de horizon
Zie de wolken wegdrijven
Duisternis wordt langzaam een schaduw
Als een herinnering aan de nacht
Verder en verder
Tot op een hoogtepunt
Mijn schaduw is nog slechts een puntje
Vergeleken met zoveel licht
Zakt nu verder naar bene
Op weg naar de volgende dag
Omdat hij hier nu niet meer
Schijnen mag
Duisternis herneemt zijn plaats
Samen met die kleine lichtpuntjes
Die bovenaan de hemel stralen
Onder het wakende oog
Van de maan …
Reacties op dit gedicht
| ardalan : | Woensdag, oktober 23, 2002 20:52 |
| ik zie je daar al staan.. kijkend naar de horizon heerlijk ! ;) |
|
| Zaphod: | Woensdag, oktober 23, 2002 19:35 |
| wauw, mooie Karin. Greetzzz Zaphod. |
|
| £lfje: | Woensdag, oktober 23, 2002 19:14 |
| mooi geschreven karin droomde efkes weg xxx£lfje |
|
| Zasan: | Woensdag, oktober 23, 2002 18:51 |
| Echt eentje dat je schrijft al liggend op het gras kijkend naar de sterren en bij jezelf denkend : Wat is de wereld toch mooi. Prachtig gewoon. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karin jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||