Regen verdriet
druilerig pletsen
druppels plassen
door de koude wind
gerimpeld een huiver
klamme atmosfeer
de regen valt
gestaag omlaag
vult betreden paden
tot meren van verdriet
water gutst
uit goten en regenpijpen,
overspoelt
de alledaagse dingen
in het niet.
stenen muren
pannen daken
arduinen
verdonkeren van kleur
grauwe wolken
verduisteren ‘t zonlicht
naar een droefdaagse sleur.
wat eens zo kleurig
en helder leek in ‘t blauw
van de open lucht,
is nu opeens zo grijs
en dof in ‘t grauw
benauwd, beducht...
druppels plassen
door de koude wind
gerimpeld een huiver
klamme atmosfeer
de regen valt
gestaag omlaag
vult betreden paden
tot meren van verdriet
water gutst
uit goten en regenpijpen,
overspoelt
de alledaagse dingen
in het niet.
stenen muren
pannen daken
arduinen
verdonkeren van kleur
grauwe wolken
verduisteren ‘t zonlicht
naar een droefdaagse sleur.
wat eens zo kleurig
en helder leek in ‘t blauw
van de open lucht,
is nu opeens zo grijs
en dof in ‘t grauw
benauwd, beducht...
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Woensdag, oktober 23, 2002 23:53 |
| net of ik de regen hoor..... héél mooi woordenspel... |
|
| Sheena: | Woensdag, oktober 23, 2002 23:24 |
| genoten van al die regen ;-) Sheen |
|
| Ana (stacia): | Woensdag, oktober 23, 2002 22:33 |
| Bah ... najaarsmoeheid ... heel goed omschreven. liefs ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||