Ik ben te druk,
ben helemaal stuk.
Het interesseert me geen ruk
dat je mijn string ziet als ik buk.
't Boeit met niet wat je van me vindt
ik word door bepaalde mensen wel bemind.
Wat boeit het me nou dat ik me nu al bind
noem me maar een kind.
't Maakt me niet uit
die paar pukkeltjes op mijn huid
Ik praat te luid
als ik zeg 'noord' want het is zuid.
Dan doe ik dat allemaal maar
en reken er maar niet op dat ik bedaar
want ik blijf stom en raar
je denkt toch zeker niet dat ik een perfect mens evenaar?