Is je zo vertrouwde deur
met een zachte tik in het slot
zwaaide je met pijn
achtergelaten liefde uit
blijven je zoute tranen leven
zover in het vreemde
blijven de woorden leven
tastbaarheid is verloren
de kus weggevlogen in niets
zacht van ver hoor ik je stem
hoe dichtbij je wilt zijn
omgeven door het grote water
die geen boot kan bevaren
zonder te verdwijnen
in heimwee naar beide werelden
zacht huil ik mee
om de arm zo fictief aanwezig
maar die ik zo voelbaar mis.
25-10-‘02/15:35
flyingbabe: | Vrijdag, oktober 25, 2002 17:51 |
k begrijp je, lieverd mooi geschreven.. knuff, babe |
|
~Marina~: | Vrijdag, oktober 25, 2002 15:57 |
ik lees begrijp en zwijg |
|