Vlinder verstijft
Onzichtbaar gemaakt voor jou
mijn dubbelloops jachtgeweer
dat steeds gespannen staat
mijn hart volgt met elke beweging
waarvan ik de trekker bedien
maar hoe laf ik niet kan overhalen
door mijn pijn zie ik de vlinder
het is niet vanzelfsprekend
dat de lasten van het leven
met vorming door anderen
mijn grootste reden zal zijn
want ik weet als de beste
dat ik dan zelf de oorzaak ben
en mijn verleden mij inhaalde
maar de kou overheerst de warmte
ontneemt de ruimte van bewegen
zoals de vlinder alleen fladderen kan
met de juiste temperaturen
rustend op een blad zonder eten
als de zon verborgen blijft
al lijkt de wereld een paradijs
is de laatste zucht uit honger.
25-10-‘02/19:33
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||