Dauwtrip
It's so quiet around me.
The blowing wind, is the only sound.
All alone in the dark woods,
not a soul is around.
Enjoying the silence,
experiencing the cold.
Inside and outside,
with noone to hold.
The rain falling down on me,
my hair wet along my face.
A life containing misery,
my heart following a new pace.
The blowing wind, is the only sound.
All alone in the dark woods,
not a soul is around.
Enjoying the silence,
experiencing the cold.
Inside and outside,
with noone to hold.
The rain falling down on me,
my hair wet along my face.
A life containing misery,
my heart following a new pace.
Reacties op dit gedicht
| ardalan : | Zaterdag, oktober 26, 2002 19:30 |
een mooi kalm gedicht |
|
| xxx jan xxx: | Zaterdag, oktober 26, 2002 14:59 |
| Weleens gehoord dat iemand een leven zonder misery heeft? Ik niet... zal wel zo horen. Toch mooi geschreven:-) xxx jan xxx |
|
| gunther vandenberghe: | Zaterdag, oktober 26, 2002 12:52 |
| vertelt pure emotie met een schuilend inzicht dit is poëzie voor mij |
|
| flyingbabe: | Zaterdag, oktober 26, 2002 11:58 |
| mooi geschreven... natuur kan mooi zijn.. knuff, babe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Karen Verhaegen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||